قدر نعمت‏های الهی

تا حالا صبح، دم دمای طلوع آفتاب، از خونه زدی بیرون؟! اونم تو بهار، اردیبهشت.

گل یاس همسایه، که دیوار حیاط سمت کوچه رو پر کرده و بوی اون آدمو مست میکنه.

نم بارونی که زمین رو خیس کرده و هوا رو تمیز.

همه چیز بوی بی‏خیالی میده.

هوا سرد نیست؛ خنکای نسیم بهاری، نوازش‏گر گونه تو میشه.

ای کاش کل بیست و چهار ساعت‏ شبانه‏روز اینجوری بود. آرام و دلنشین . . .

اما اگه همیشگی هم باشه، که دیگه اونو نمی‏بینیم.

به قولی باید از دست بدی تا دفعه بعد قدرش رو بدونی.

ای کاش تو همه چیز که آدم از دست میده و بعد قدرش‏رو میدونه، همینجوری بود.

اما میشه از همون اول هم قدر نعمت‏های الهی رو دونست و . . .

خواهم آمد

ای گُلم

در یک دشت شقایق دور دست، تو را نزدیک می‏بینم؛ اما حرکت به سمت تو میسر نیست.

بر دوش خود دو گُل زیبای دیگر دارم؛ طوفان مسیر حرکت به سمت تو، آن‏ها را آزار می‏دهد.

صبر کن تا این دو گُل زیبا را به باغستان‏شان برسانم، خواهی دید که چه شتابان خواهم آمد؛ 

                                                                                                          خواهم آمد؛ 

                                                                                                                خواهم آمد. 

سالگرد رحلت همسر مهربانم

با سلام

31 فروردین اولین سالگرد رحلت همسر گرامیم مرحومه سرکار خانم سوسن توکلی است؛ برای ایشان رحمت الهی را خواستاریم. لازم به ذکر است که هزینه مراسم ختم سالگرد ایشان صرف امور خیریه شده و خواهد شد. کاری که بیشتر مورد پسند همسر مرحومه‏ام واقع خواهدشد، چون کاری پسندیده نزد حضرت حق جل و جلاله می‏باشد. لطفاً درصورت امکان برای آمرزش هرچه بیشتر ایشان و مادر مرحومه‏اش فاتحه‏ای قرائت بفرمائید.

متشکرم - التماس دعا

خدا بیامرزه گراهام بل رو

دلش خیلی هوای دوست عزیزو مهربونشو کرده‏بود. دلش می‏خواست از نزدیک ببیندش و با هم صحبت کنن، قدم بزنن، سینما برن. اما رُوش نمی‏شد؛ وقتی تلفن زد، فقط از پشت گوشی صداش رو شنید و خوش وبشی کردن و البته به هم دیگه تعارف کردن که : « ای کاش اینجا بودی و . . . ».

از آخرین باری که همدیگرو دیده‏بودن، خیلی وقته می‏گذره؛ خدا بیامرزه «گراهام بل» و بقیه دانشمندارو اگه می‏دونستن که اختراع اونا باعث دوری میشه و بعضی‏ها جنبه ندارن و سوء استفاده می‏کنن، هیچ‏وقت استعداد خودشونو، رو نمی‏کردن. البته بگم اختراع «بل» بیچاره برای مواقع ضروری کاربرد داره و خیلی هم مفیده؛ اما بعضی فکر می‏کنن خیلی مهم هستن و همیشه در مواقع ضروری قرار دارن و به دل دیگرون کاری ندارن.

اینقده دلش گرفته که شاعر شده و با خودش زمزمه می‏کنه :

                                                سخت است در عالم، تقدیر دوری               زیستن با غم و شکستن و صبوری

راستشو بگم رُوش نمی‏شه «گراهام بل» و دانشمندایی که باعث بوجود اومدن تکنولوی تلفن شدن رو لعنت کنه؛ آخه طفلی خودش هم مهندس مخابراته 

عیدانه من به همسر مرحومه‏‏ام، سوسن عزیز

من مانده‏ام و بی‏قراری‏های دلتنگی‏ام

من مانده‏ام و کوله‏بار شب گردی‏ام

دردهایم مداوا می‏شود با ساحر صبر

من مانده‏ام در برزخی جان‏سوز و جبر

بوی خوش سوسن و اقاقی‏ها در بهار

سر مستم می‏کند و مدهوش زنهار

مهربانی را دنبال می‏کنم در ره انتظار

تا شود آرام و گیرد التیام این درد زار