امروز با علی (ع) نجوا کنید . . .

در تاریخ 13/10/ 1386 آدرس http://hejrategharibaane.parsiblog.com را مشاهده کردم درمورد مولای متقیان امیرمؤمنان حضرت علی (ع) بود؛ جالب بود؛ سری به این آدرس بزنید.


کلمات کلیدی :

بوی امید از دوست می رسد

سلام علیرضای عزیز؛ این شعر معروف از حافظ را که از طرف جنابعالی به من حقیر، فرزندانم علی و زهرا و  مادرم شد، بسیار امیدبخش است. و چون قلب و ذات خودت زیبا بود. دوست دارم همه بخوانند:

امید از دریچه دل . . .

با عرض معذرت، من دست به قلمم خوب نیست (به قول همسر مرحومه گرامیم که به شوخی به من می گفت: تو مثل اون رشته ات و ریاضی خشک هستی ؛ یه کم شعر و شاعری یاد بگیر و . . . ) .

از پدر و مادر بزرگوارم، دو خواهر گلم و همسران خوبشان، برادر خوبم و از تمامی دوستانم، بالاخص از مهندس سید علیرضا رضوی و آقا سید مهدی اثنی عشری تشکر می کنم که همواره هوای منو دارن

ای همسر مهربانم، از دریچه دل به دنیا می نگرم و امیدوار می شوم؛ امیدی که نامی برایش نیافته ام؛ امید به چیری که در وَرای این دنیا و مادیات است. پس تو ای مهربان که با آن قدرت خارق العاده مادرانه که خدای عزوجل عطا کرده، از آن سرچشمه زلال و آن معبود باریتعالی، بخواه که امید من ناامید نشود.

                                          تو در سرای باقی، من هنوز منتظر ساقی

                                          تو در آرامش واقعی، من در قَلَیان و ساعی

                                          تو در عالی ترین مقام، من اوفتاده ام در دام

                                         تو سر می کشی جام، من اندرحسرت یک کام

چگونه طلب کنم تو را با این ظاهر و پوست                              ای مهربان، طلب کن مرا از حضرت دوست

                                     امید دیدار ما با موعود،    که حق اوست؛ که حق اوست 

بر سر مزارت ای همسر مهربونم

روزهای اول دیدارمان با شعر «تو ای پری کجایی . . .» آغاز گشت (یادش بخیر) و بر سر مزارت به عشق دیدار صاحب الزمان (عج)، آنرا نوشتم

شبی که آواز نی تو شنیدم
چو آهوی تشنه پی تو دویدم
دوان دوان تا لب چشمه رسیدم
نشانه ای از نی و نغمه ندیدم

تو ای پری کجایی
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی

من همه جا پی تو گشته ام
از مه و مهر نشان گرفته ام
بوی تو را زگل شنیده ام
دامن گل از آن گرفته ام

تو ای پری کجایی
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی

دل من سر گشته تو
نفسم آغشته تو
به باغ رویاها چو گلت بویم
بر آب و آیینه چو مهت جویم
تو ای پری کجایی؟!

در این شب یلدا ز پی ات پویم
به خواب و بیداری سخنت گویم
تو ای پری کجایی ؟!

مه و ستاره درد من می داند
که همچو من پی تو سرگرداند
شبی کنار چشمه پیدا شو
میان چشم من هویدا شو

تو ای پری کجایی
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی

هوشنگ ابتهاج

و سخن فردا

بدی های برادران را فراموش کن، تا دوستی شان را پایدار کنی (مولای متقیان امیر مؤمنان علی (ع))


کلمات کلیدی :